Hallo lezers!
Ik ben vorig weekend van vrijdag tot en met maandag naar het binnenland geweest. Wat ik daarmee bedoel, de jungle in!
Met een groep van 17 nederlanders vertrokken we om half negen met de bus. Een vier uur durende tocht waar we bakabana (gebakken banaan) kregen, kuilen en gaten moesten ontwijken en huisdier bosvarkentjes gezien hebben.
Hierna gingen we met een boot. Een soort kano met een flinke motor er op. Daar ontmoetten we onze gids Komalu (dat is afgeleid van Johannes). Hij stond met een hakmes de rugleuningen op maat te hakken. Tijdens het wachten grapten we dat de boot nog niet af was.
We voeren over de Maron rivier en zagen veel dorpjes waar mensen zich in de rivier aan het wassen waren, aan het vissen waren enzovoorts. Het was heet in de boot! Ik geloof dat we wel vier uur gevaren hadden, in de volle zon, dus iedereen zijn knieeen en armen waren verbrand.
De plaats waar we sliepen leek net een resort, met allemaal kleine huisjes met rieten dakken waar we in sliepen. De paden werden omringt door palmbomen met kokosnoten. We konden zwemmen in de rivier.
Zaterdag gingen we naar de Mina waterval. Daarvoor moesten we de jungle door. Ik vond het erg indrukwekkend. Komalu vertelde ons over verschillende planten en bomen, hij wees ons een poema pootafdruk en hij had een mini pijlgifkikker gespot.
Hij liet ons de boom zien waarvan het hout vroeger door medicijnmannen als medicijn tegen malaria werd gebruikt. Ook leerde hij ons de lokroep van de brulaap, door met je handen te fluiten (ik doe het wel eens voor in Nederland). Hij werkte alleen niet, we hadden geen brulapen gezien.
Jungle betekent lianen, en lianen betekent Tarzan! Ik kon het niet laten om aan een liaan een stuk water over te slingeren :D
Later kwamen we nog bij de waterval wat een erg mooi gezicht was. Lekker koel water...
De volgende dag zaten we aan de rivier op een klein eilandje. Iedereen had een eigen hangmat. Bij het ophangen was ik nog in een mierennest gaan staan, en die beestjes kunnen hier een stuk groter zijn dan in Nederland, ze beten me alsof het wespen waren.
Dus lekker een relaxte dag.
Hierna gingen we op bezoek in een Marron dorp (de maronnen zijn afstammelingen van de gevluchte slaven). Daar leven ze nog in houten huisjes en dat soort dingen, maar ze hebben wel tv en een gigantische ontvangst schotel.
Ze hadden daar ook twee aapjes, vastgebonden aan een boom. Echt heel erg lief, een aapje begon iedereen te vlooien en hij pakte mijn hand toen hij een koekje aan het eten was.
De terugreis was ook weer spannend, omdat de motor niet zo goed meer was. Hij hield er steeds mee op. Gelukkig waren we net op tijd voor de regen binnen! Behalve de mannen, want die moesten helpen om de motor van de boot te halen in de stromende regen. En stel je hierbij voor de ergste Nederlandse regen en dan nog ietsje harder. Maar het was wel komisch!
Dat was de reis naar de jungle!
Groetjes,
Mike
dinsdag 28 juli 2009
donderdag 23 juli 2009
Leefgewoontes
Hey allemaal!
De tijd gaat echt enorm snel. De eerste week is alweer bijna voorbij!
In mijn vorige bericht had ik beloofd om wat meer te vertellen over de leefgewoontes hier, maar ik heb zoveel te vertellen dat je de leefgewoontes er maar uit moet vissen :)
Paramaribo is al up-and-running vanaf zeven uur 's ochtends. Vroeg! Ik sta tussen half zeven en zeven uur op, dan ga ik douchen. De meeste mensen hebben alleen koud water, dus ik moet koud douchen. Maar ik zeg het je ;) met de hitte hier vind ik dat echt niet erg.
's Ochtends eten we dan gewoon een broodje en drinken we een kopje thee. Om half acht ben ik dan op de Fluschool en zeg ik de directrice, mevr. Artist gedag. Onderweg kom ik supermarkt Ming Le Fu tegen en Xiang Zhan, de meeste supermarkten hebben een Chinese naam, allemaal gerund door chinezen.
De kinderen zijn heel erg beleefd. Ze proberen je wel uit, zoals verwacht. Maar alle kinderen noemen me meneer Mike en ze komen altijd eerst aan me vragen of ze op de computer mogen en of ze spelletjes mogen spelen enzo. Kinderen zijn hier veel meer gewend om mensen met meneer, of oom, of tante aan te spreken. Dat is ook niet raar, want ze zien hun familie veel, familie komt ook vaak logeren en eet mee. Daardoor noemt Jair mij oom Mike, want als iemand op bezoek komt dan is het familie of een vriend, dus noemt hij me oom Mike.
Als de bel een keer slaat reageren de kinderen direct, dan is de pauze afgelopen of begint de les. Die georganiseerdheid vind je ook in het verkeer, als je een keer toetert dan rijdt een ander niet tegen je aan :p. Het verkeer hier is niet zo veilig... Ik heb in zes dagen al twee aanrijdingen gezien. En ik snap eigenlijk niet dat het er niet meer zijn :
De vader van mijn host Trees is overleden. Hij lag al een tijdje op sterven, dus het kwam niet onverwacht. Ze ging met haar broer en Jair naar Nickerie voor de begrafenis. Ze is pas zondag weer terug.
Mensen hebben het hier vaker over dood dan mensen in Nederland en mensen gaan er anders mee om. Ik zou er een heel verhaal over kunnen schrijven wat ik er van denk...
Enfin, hierdoor sliep ik een nacht alleen en de volgende dag zou ik dan bij mevr. Artist slapen. Daar heb ik nu een zes persoons appartement met drie slaapkamers, een grote woonkamer en keuken en een badkamer. Ik voel me daar echt een koning zowat. Het huis wordt afgesloten met drie sloten en er staan maar liefst zes honden op wacht. Die maken 's nachts nog weleens een beetje lawaai...
Ik heb een reis naar het binnenland van Suriname geboekt. Een vierdaagse reis, met boot en whatever nog meer. Ik zal inheemse stammen tegenkomen, watervallen en natuurlijk veel wilde natuur. Ik ben heel benieuwd wat ik daar allemaal mee ga maken. De reis is samen met een aantal stagiaires uit Nederland, dat lijkt me ook erg leuk, ik wil graag horen van andere mensen hun ervaringen en visies daarover.
Het vogeltje uit de mediatheek begint al groter te worden. Het kan al van de ene kant naar de andere vliegen, maar crash-land naar nog wel een beetje bij. Z'n moeder poept de computer schermen onder, daar moet ik wel om lachen.
Dinsdag ben ik weer op de Fluschool, dan ga ik proberen om wat foto's te plaatsen.
Groetjes!
Mike
De tijd gaat echt enorm snel. De eerste week is alweer bijna voorbij!
In mijn vorige bericht had ik beloofd om wat meer te vertellen over de leefgewoontes hier, maar ik heb zoveel te vertellen dat je de leefgewoontes er maar uit moet vissen :)
Paramaribo is al up-and-running vanaf zeven uur 's ochtends. Vroeg! Ik sta tussen half zeven en zeven uur op, dan ga ik douchen. De meeste mensen hebben alleen koud water, dus ik moet koud douchen. Maar ik zeg het je ;) met de hitte hier vind ik dat echt niet erg.
's Ochtends eten we dan gewoon een broodje en drinken we een kopje thee. Om half acht ben ik dan op de Fluschool en zeg ik de directrice, mevr. Artist gedag. Onderweg kom ik supermarkt Ming Le Fu tegen en Xiang Zhan, de meeste supermarkten hebben een Chinese naam, allemaal gerund door chinezen.
De kinderen zijn heel erg beleefd. Ze proberen je wel uit, zoals verwacht. Maar alle kinderen noemen me meneer Mike en ze komen altijd eerst aan me vragen of ze op de computer mogen en of ze spelletjes mogen spelen enzo. Kinderen zijn hier veel meer gewend om mensen met meneer, of oom, of tante aan te spreken. Dat is ook niet raar, want ze zien hun familie veel, familie komt ook vaak logeren en eet mee. Daardoor noemt Jair mij oom Mike, want als iemand op bezoek komt dan is het familie of een vriend, dus noemt hij me oom Mike.
Als de bel een keer slaat reageren de kinderen direct, dan is de pauze afgelopen of begint de les. Die georganiseerdheid vind je ook in het verkeer, als je een keer toetert dan rijdt een ander niet tegen je aan :p. Het verkeer hier is niet zo veilig... Ik heb in zes dagen al twee aanrijdingen gezien. En ik snap eigenlijk niet dat het er niet meer zijn :
De vader van mijn host Trees is overleden. Hij lag al een tijdje op sterven, dus het kwam niet onverwacht. Ze ging met haar broer en Jair naar Nickerie voor de begrafenis. Ze is pas zondag weer terug.
Mensen hebben het hier vaker over dood dan mensen in Nederland en mensen gaan er anders mee om. Ik zou er een heel verhaal over kunnen schrijven wat ik er van denk...
Enfin, hierdoor sliep ik een nacht alleen en de volgende dag zou ik dan bij mevr. Artist slapen. Daar heb ik nu een zes persoons appartement met drie slaapkamers, een grote woonkamer en keuken en een badkamer. Ik voel me daar echt een koning zowat. Het huis wordt afgesloten met drie sloten en er staan maar liefst zes honden op wacht. Die maken 's nachts nog weleens een beetje lawaai...
Ik heb een reis naar het binnenland van Suriname geboekt. Een vierdaagse reis, met boot en whatever nog meer. Ik zal inheemse stammen tegenkomen, watervallen en natuurlijk veel wilde natuur. Ik ben heel benieuwd wat ik daar allemaal mee ga maken. De reis is samen met een aantal stagiaires uit Nederland, dat lijkt me ook erg leuk, ik wil graag horen van andere mensen hun ervaringen en visies daarover.
Het vogeltje uit de mediatheek begint al groter te worden. Het kan al van de ene kant naar de andere vliegen, maar crash-land naar nog wel een beetje bij. Z'n moeder poept de computer schermen onder, daar moet ik wel om lachen.
Dinsdag ben ik weer op de Fluschool, dan ga ik proberen om wat foto's te plaatsen.
Groetjes!
Mike
maandag 20 juli 2009
Eerste werkdag
Hey allemaal!
Het is leuk hier!! Haha, leek me een goede opening :)
Vandaag m'n eerste dag op de school. Vanochtend werd om acht uur de gezamelijk de Surinaamse vlag gehezen. Alle leerkrachten en leerlingen stonden op de binnenplaast. Hierna werd ik voorgesteld en begint mijn werk hier echt. Iedereen is erg vriendelijke en ik wordt behandeld als gelijke.
De computers zijn goed, bijna net zo goed als mijn eigen computer, dus dat is geen obstakel. Het is duidelijk dat ik de mensen nog veel kan leren. Een juffrouw kon haar mail al tijden niet openen, nu wel weer en ik heb een opdracht gekregen om een uitnodiging te schrijven, haha.
Vandaag heb ik de burgemeester van Paramaribo ontmoet. Dat vond ik best bijzonder. Ik zat in zijn kantoor en heb rustig met hem zitten praten. Hij luisterde aandachtig en was oprecht. Iets wat me best verbaasde. Ik heb hem de groeten van de burgemeester van Nijmegen gebracht, daar was hij, weer tot mijn verbazing, oprecht van onder de indruk. We besproken mijn project en hij heeft me verteld over Paramaribo. Als aandenken kreeg ik van hem een briefopener met de Surinaamse vlag. En ik ben zo brutaal geweest om te vragen of hij met mij op de foto wilde (ik had het heel netjes gevraagd hoor), dat was geen probleem. Mijn indruk is dat hij dit een belangrijk bezoek vond.
Ik woon bij Trees, een lerares van de Fluschool, en haar zoontje Jair van 8 jaar. Ze zijn erg gastvrij, ik voel me hier heel welkom. Ik word goed verzorgd. Ik heb mijn eigen kamer, met een fan en godzijdank een klamboe. Ik weet niet wat het is met de muggen hier maar blijkbaar hebben ze een voorkeur voor mijn rechterbeen, op mijn eerste dag hier werd ik daar al zeven keer gestoken.
Jair zag mijn telefoon en wilde spelletjes spelen. Later liet ik hem mijn Nintendo DS zien, daar heeft hij letterlijk elke vrije seconde mee gespeeld.
Het eten is lekker en bijzonder. Ik heb pompelmoes gegeten een soort gigantische sinaasappel/grapefruit. En gister ook wit witti vis, klaargemaakt door Trees, erg lekker :)
Dit geeft een beetje een idee van hoe mijn dagen er tot nu toe uitzagen. Er is nog veel meer, maar het is echt te veel om op te noemen (nu al!). Op een later moment wil ik wat meer vertellen over de leefgewoontes hier. Dan zal ik bijvoorbeeld iets vertellen over het vogelnestje in de mediatheek (ja, een echt wild vogelnest met jonge vogeltjes er in) en waarom Jair mij Oom Mike noemt.
Succes aan de andere COP mensen!
Groetjes!
Mike
Het is leuk hier!! Haha, leek me een goede opening :)
Vandaag m'n eerste dag op de school. Vanochtend werd om acht uur de gezamelijk de Surinaamse vlag gehezen. Alle leerkrachten en leerlingen stonden op de binnenplaast. Hierna werd ik voorgesteld en begint mijn werk hier echt. Iedereen is erg vriendelijke en ik wordt behandeld als gelijke.
De computers zijn goed, bijna net zo goed als mijn eigen computer, dus dat is geen obstakel. Het is duidelijk dat ik de mensen nog veel kan leren. Een juffrouw kon haar mail al tijden niet openen, nu wel weer en ik heb een opdracht gekregen om een uitnodiging te schrijven, haha.
Vandaag heb ik de burgemeester van Paramaribo ontmoet. Dat vond ik best bijzonder. Ik zat in zijn kantoor en heb rustig met hem zitten praten. Hij luisterde aandachtig en was oprecht. Iets wat me best verbaasde. Ik heb hem de groeten van de burgemeester van Nijmegen gebracht, daar was hij, weer tot mijn verbazing, oprecht van onder de indruk. We besproken mijn project en hij heeft me verteld over Paramaribo. Als aandenken kreeg ik van hem een briefopener met de Surinaamse vlag. En ik ben zo brutaal geweest om te vragen of hij met mij op de foto wilde (ik had het heel netjes gevraagd hoor), dat was geen probleem. Mijn indruk is dat hij dit een belangrijk bezoek vond.
Ik woon bij Trees, een lerares van de Fluschool, en haar zoontje Jair van 8 jaar. Ze zijn erg gastvrij, ik voel me hier heel welkom. Ik word goed verzorgd. Ik heb mijn eigen kamer, met een fan en godzijdank een klamboe. Ik weet niet wat het is met de muggen hier maar blijkbaar hebben ze een voorkeur voor mijn rechterbeen, op mijn eerste dag hier werd ik daar al zeven keer gestoken.
Jair zag mijn telefoon en wilde spelletjes spelen. Later liet ik hem mijn Nintendo DS zien, daar heeft hij letterlijk elke vrije seconde mee gespeeld.
Het eten is lekker en bijzonder. Ik heb pompelmoes gegeten een soort gigantische sinaasappel/grapefruit. En gister ook wit witti vis, klaargemaakt door Trees, erg lekker :)
Dit geeft een beetje een idee van hoe mijn dagen er tot nu toe uitzagen. Er is nog veel meer, maar het is echt te veel om op te noemen (nu al!). Op een later moment wil ik wat meer vertellen over de leefgewoontes hier. Dan zal ik bijvoorbeeld iets vertellen over het vogelnestje in de mediatheek (ja, een echt wild vogelnest met jonge vogeltjes er in) en waarom Jair mij Oom Mike noemt.
Succes aan de andere COP mensen!
Groetjes!
Mike
Abonneren op:
Posts (Atom)