Hey allemaal!
De tijd gaat echt enorm snel. De eerste week is alweer bijna voorbij!
In mijn vorige bericht had ik beloofd om wat meer te vertellen over de leefgewoontes hier, maar ik heb zoveel te vertellen dat je de leefgewoontes er maar uit moet vissen :)
Paramaribo is al up-and-running vanaf zeven uur 's ochtends. Vroeg! Ik sta tussen half zeven en zeven uur op, dan ga ik douchen. De meeste mensen hebben alleen koud water, dus ik moet koud douchen. Maar ik zeg het je ;) met de hitte hier vind ik dat echt niet erg.
's Ochtends eten we dan gewoon een broodje en drinken we een kopje thee. Om half acht ben ik dan op de Fluschool en zeg ik de directrice, mevr. Artist gedag. Onderweg kom ik supermarkt Ming Le Fu tegen en Xiang Zhan, de meeste supermarkten hebben een Chinese naam, allemaal gerund door chinezen.
De kinderen zijn heel erg beleefd. Ze proberen je wel uit, zoals verwacht. Maar alle kinderen noemen me meneer Mike en ze komen altijd eerst aan me vragen of ze op de computer mogen en of ze spelletjes mogen spelen enzo. Kinderen zijn hier veel meer gewend om mensen met meneer, of oom, of tante aan te spreken. Dat is ook niet raar, want ze zien hun familie veel, familie komt ook vaak logeren en eet mee. Daardoor noemt Jair mij oom Mike, want als iemand op bezoek komt dan is het familie of een vriend, dus noemt hij me oom Mike.
Als de bel een keer slaat reageren de kinderen direct, dan is de pauze afgelopen of begint de les. Die georganiseerdheid vind je ook in het verkeer, als je een keer toetert dan rijdt een ander niet tegen je aan :p. Het verkeer hier is niet zo veilig... Ik heb in zes dagen al twee aanrijdingen gezien. En ik snap eigenlijk niet dat het er niet meer zijn :
De vader van mijn host Trees is overleden. Hij lag al een tijdje op sterven, dus het kwam niet onverwacht. Ze ging met haar broer en Jair naar Nickerie voor de begrafenis. Ze is pas zondag weer terug.
Mensen hebben het hier vaker over dood dan mensen in Nederland en mensen gaan er anders mee om. Ik zou er een heel verhaal over kunnen schrijven wat ik er van denk...
Enfin, hierdoor sliep ik een nacht alleen en de volgende dag zou ik dan bij mevr. Artist slapen. Daar heb ik nu een zes persoons appartement met drie slaapkamers, een grote woonkamer en keuken en een badkamer. Ik voel me daar echt een koning zowat. Het huis wordt afgesloten met drie sloten en er staan maar liefst zes honden op wacht. Die maken 's nachts nog weleens een beetje lawaai...
Ik heb een reis naar het binnenland van Suriname geboekt. Een vierdaagse reis, met boot en whatever nog meer. Ik zal inheemse stammen tegenkomen, watervallen en natuurlijk veel wilde natuur. Ik ben heel benieuwd wat ik daar allemaal mee ga maken. De reis is samen met een aantal stagiaires uit Nederland, dat lijkt me ook erg leuk, ik wil graag horen van andere mensen hun ervaringen en visies daarover.
Het vogeltje uit de mediatheek begint al groter te worden. Het kan al van de ene kant naar de andere vliegen, maar crash-land naar nog wel een beetje bij. Z'n moeder poept de computer schermen onder, daar moet ik wel om lachen.
Dinsdag ben ik weer op de Fluschool, dan ga ik proberen om wat foto's te plaatsen.
Groetjes!
Mike
donderdag 23 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo oom Mike!
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je meteen zo wordt opgenomen in hun gemeenschap, want een oom is natuurlijk ook iemand die er echt bij hoort.
En de burgemeester, wat goed dat je er geweest bent. Je zult nu vast ook de groeten naar de burgemeester van Nijmegen moeten gaan overbrengen!
Fij dat het zo goed gaat!
Groet, Theo