Matapica, schildpadden zien!

Hallo lezers!

Alweer een week voorbij sinds mijn laatste bericht...

We hebben nu veel docenten lesgegeven. Ze kunnen nu allemaal de computer aanzetten, op het internet en Word gebruiken. Sommigen kunnen al met Excel een cijferlijst maken die automatisch het gemiddelde cijfer berekent.

De kinderen hebben geleerd hoe ze op internet plaatjes kunnen downloaden via de afbeeldingen zoeker van Google. De oudere kinderen leerden we hoe ze die plaatjes in Word kunnen toevoegen aan tekst, voor hun werkstukken. De jongere kinderen hebben we met paint wat laten tekenen en nog wat extra dingetjes geleerd die niet voor de hand liggen, zoals hoe je precies ronde cirkels tekent en rechten lijnen.

We hebben links gemaakt naar digischool.nl. Daar kunnen de kinderen allerlei educatieve spelletjes spelen.

Matapica
Afgelopen weekend heb ik weer een bijzondere reis gemaakt, dit keer naar Matapica, een natuurreservaat. Hier kwam ik weer een aantal mensen tegen van de trip naar de jungle, dat was gezellig!

We begonnen met dolfijnen spotten in de mondig van de Suriname rivier en de Camowijne rivier. We voeren op een overdekte boot en we zagen al snel een groepje dolfijnen. Eerst van ver, maar sommige dolfijnen kwamen dichterbij. Het waren mooie beesten, met een grijze rug en een lichtroze buik. Ook zagen we jonkies en kwam Flipper even een kunstje laten zien.

Hierna bezochten we een fort. Het was erg mooi binnen, mooie bomen, planten en dieren. Onze gids wees ons wilde parkieten aan die ik jammergenoeg niet op de foto heb gekregen. We zagen ook colibries en een soort waterlelie met waterpinda's, een soort zaadjes die naar pinda smaken. Het is hier vaak dat mensen dieren vernoemen naar de smaak. Bijvoorbeeld bepaalde leguanen die in bomen leven smaken naar kip, dus noemen ze dat boomkip. Ze eten hier ook krokodil, smaakt ook naar kip, dus noemen ze dat waterkip... (rara jongens die surinamers) :p

Bij het fort hoorde een gevangenis. Ik had de isoleercel vanbinnen gezien, dat is klein! Bevooroordeeld zocht ik naar de turven op de muur, maar die waren er niet, misschien doen ze dat alleen in tekenfilms?

We gingen verder met de boot, weer een soort kano, maar dit keer een smallere, een persoon breed. We voeren door een dichtbegroeid moeras waar onze stuurman ons vakkundig doorheen loodsde. Het water was donkerbruin maar helder, overal vlogen watervogels op die naar vis aan het zoeken waren.






Aangekomen op de plaats van bestemming lag er al een Lederschilpad op ons te wachten. Een beest van 1.80 meter lang. Ze had haar eieren al gelegd en was bezig met het nest af te dekken. Het was een indrukwekkend gezicht om zo'n prehistorisch beest in het echt te zien.

De nacht voor onze aankomst hadden de mensen van het reservaat een aantal baby Lederschildpadjes gevangen. We mochten ze vasthouden en uitzetten op het strand. Weer een erg leuk gezicht. Ik heb mijn schildpadje veel geluk gewenst, want maar 1 op de 1000 van de diertjes overleefd het tot volwassenheid. Per nest worden er maar 80 eieren gelegd.

Daarna lekker zwemmen in de zee. Eindelijk! Liggen aan het strand! Niemand in de wijde omtrek te bekennen vanwege de bescherming van deze broedplek, grote sporen naast je handdoek van prehistorische schildpadden en alleen het geluid van de zee. Zo'n plek is bijzonder.

Tot snel!

Mike

Avonturen in het binnenland

Hallo lezers!

Ik ben vorig weekend van vrijdag tot en met maandag naar het binnenland geweest. Wat ik daarmee bedoel, de jungle in!

Met een groep van 17 nederlanders vertrokken we om half negen met de bus. Een vier uur durende tocht waar we bakabana (gebakken banaan) kregen, kuilen en gaten moesten ontwijken en huisdier bosvarkentjes gezien hebben.

Hierna gingen we met een boot. Een soort kano met een flinke motor er op. Daar ontmoetten we onze gids Komalu (dat is afgeleid van Johannes). Hij stond met een hakmes de rugleuningen op maat te hakken. Tijdens het wachten grapten we dat de boot nog niet af was.
We voeren over de Maron rivier en zagen veel dorpjes waar mensen zich in de rivier aan het wassen waren, aan het vissen waren enzovoorts. Het was heet in de boot! Ik geloof dat we wel vier uur gevaren hadden, in de volle zon, dus iedereen zijn knieeen en armen waren verbrand.

De plaats waar we sliepen leek net een resort, met allemaal kleine huisjes met rieten dakken waar we in sliepen. De paden werden omringt door palmbomen met kokosnoten. We konden zwemmen in de rivier.

Zaterdag gingen we naar de Mina waterval. Daarvoor moesten we de jungle door. Ik vond het erg indrukwekkend. Komalu vertelde ons over verschillende planten en bomen, hij wees ons een poema pootafdruk en hij had een mini pijlgifkikker gespot.

Hij liet ons de boom zien waarvan het hout vroeger door medicijnmannen als medicijn tegen malaria werd gebruikt. Ook leerde hij ons de lokroep van de brulaap, door met je handen te fluiten (ik doe het wel eens voor in Nederland). Hij werkte alleen niet, we hadden geen brulapen gezien.

Jungle betekent lianen, en lianen betekent Tarzan! Ik kon het niet laten om aan een liaan een stuk water over te slingeren :D

Later kwamen we nog bij de waterval wat een erg mooi gezicht was. Lekker koel water...

De volgende dag zaten we aan de rivier op een klein eilandje. Iedereen had een eigen hangmat. Bij het ophangen was ik nog in een mierennest gaan staan, en die beestjes kunnen hier een stuk groter zijn dan in Nederland, ze beten me alsof het wespen waren.
Dus lekker een relaxte dag.
Hierna gingen we op bezoek in een Marron dorp (de maronnen zijn afstammelingen van de gevluchte slaven). Daar leven ze nog in houten huisjes en dat soort dingen, maar ze hebben wel tv en een gigantische ontvangst schotel.
Ze hadden daar ook twee aapjes, vastgebonden aan een boom. Echt heel erg lief, een aapje begon iedereen te vlooien en hij pakte mijn hand toen hij een koekje aan het eten was.

De terugreis was ook weer spannend, omdat de motor niet zo goed meer was. Hij hield er steeds mee op. Gelukkig waren we net op tijd voor de regen binnen! Behalve de mannen, want die moesten helpen om de motor van de boot te halen in de stromende regen. En stel je hierbij voor de ergste Nederlandse regen en dan nog ietsje harder. Maar het was wel komisch!

Dat was de reis naar de jungle!

Groetjes,
Mike

Leefgewoontes

Hey allemaal!


De tijd gaat echt enorm snel. De eerste week is alweer bijna voorbij!


In mijn vorige bericht had ik beloofd om wat meer te vertellen over de leefgewoontes hier, maar ik heb zoveel te vertellen dat je de leefgewoontes er maar uit moet vissen :)


Paramaribo is al up-and-running vanaf zeven uur 's ochtends. Vroeg! Ik sta tussen half zeven en zeven uur op, dan ga ik douchen. De meeste mensen hebben alleen koud water, dus ik moet koud douchen. Maar ik zeg het je ;) met de hitte hier vind ik dat echt niet erg.

's Ochtends eten we dan gewoon een broodje en drinken we een kopje thee. Om half acht ben ik dan op de Fluschool en zeg ik de directrice, mevr. Artist gedag. Onderweg kom ik supermarkt Ming Le Fu tegen en Xiang Zhan, de meeste supermarkten hebben een Chinese naam, allemaal gerund door chinezen.

De kinderen zijn heel erg beleefd. Ze proberen je wel uit, zoals verwacht. Maar alle kinderen noemen me meneer Mike en ze komen altijd eerst aan me vragen of ze op de computer mogen en of ze spelletjes mogen spelen enzo. Kinderen zijn hier veel meer gewend om mensen met meneer, of oom, of tante aan te spreken. Dat is ook niet raar, want ze zien hun familie veel, familie komt ook vaak logeren en eet mee. Daardoor noemt Jair mij oom Mike, want als iemand op bezoek komt dan is het familie of een vriend, dus noemt hij me oom Mike.

Als de bel een keer slaat reageren de kinderen direct, dan is de pauze afgelopen of begint de les. Die georganiseerdheid vind je ook in het verkeer, als je een keer toetert dan rijdt een ander niet tegen je aan :p. Het verkeer hier is niet zo veilig... Ik heb in zes dagen al twee aanrijdingen gezien. En ik snap eigenlijk niet dat het er niet meer zijn :


De vader van mijn host Trees is overleden. Hij lag al een tijdje op sterven, dus het kwam niet onverwacht. Ze ging met haar broer en Jair naar Nickerie voor de begrafenis. Ze is pas zondag weer terug.

Mensen hebben het hier vaker over dood dan mensen in Nederland en mensen gaan er anders mee om. Ik zou er een heel verhaal over kunnen schrijven wat ik er van denk...

Enfin, hierdoor sliep ik een nacht alleen en de volgende dag zou ik dan bij mevr. Artist slapen. Daar heb ik nu een zes persoons appartement met drie slaapkamers, een grote woonkamer en keuken en een badkamer. Ik voel me daar echt een koning zowat. Het huis wordt afgesloten met drie sloten en er staan maar liefst zes honden op wacht. Die maken 's nachts nog weleens een beetje lawaai...

Ik heb een reis naar het binnenland van Suriname geboekt. Een vierdaagse reis, met boot en whatever nog meer. Ik zal inheemse stammen tegenkomen, watervallen en natuurlijk veel wilde natuur. Ik ben heel benieuwd wat ik daar allemaal mee ga maken. De reis is samen met een aantal stagiaires uit Nederland, dat lijkt me ook erg leuk, ik wil graag horen van andere mensen hun ervaringen en visies daarover.

Het vogeltje uit de mediatheek begint al groter te worden. Het kan al van de ene kant naar de andere vliegen, maar crash-land naar nog wel een beetje bij. Z'n moeder poept de computer schermen onder, daar moet ik wel om lachen.

Dinsdag ben ik weer op de Fluschool, dan ga ik proberen om wat foto's te plaatsen.

Groetjes!

Mike

Eerste werkdag

Hey allemaal!

Het is leuk hier!! Haha, leek me een goede opening :)

Vandaag m'n eerste dag op de school. Vanochtend werd om acht uur de gezamelijk de Surinaamse vlag gehezen. Alle leerkrachten en leerlingen stonden op de binnenplaast. Hierna werd ik voorgesteld en begint mijn werk hier echt. Iedereen is erg vriendelijke en ik wordt behandeld als gelijke.
De computers zijn goed, bijna net zo goed als mijn eigen computer, dus dat is geen obstakel. Het is duidelijk dat ik de mensen nog veel kan leren. Een juffrouw kon haar mail al tijden niet openen, nu wel weer en ik heb een opdracht gekregen om een uitnodiging te schrijven, haha.

Vandaag heb ik de burgemeester van Paramaribo ontmoet. Dat vond ik best bijzonder. Ik zat in zijn kantoor en heb rustig met hem zitten praten. Hij luisterde aandachtig en was oprecht. Iets wat me best verbaasde. Ik heb hem de groeten van de burgemeester van Nijmegen gebracht, daar was hij, weer tot mijn verbazing, oprecht van onder de indruk. We besproken mijn project en hij heeft me verteld over Paramaribo. Als aandenken kreeg ik van hem een briefopener met de Surinaamse vlag. En ik ben zo brutaal geweest om te vragen of hij met mij op de foto wilde (ik had het heel netjes gevraagd hoor), dat was geen probleem. Mijn indruk is dat hij dit een belangrijk bezoek vond.

Ik woon bij Trees, een lerares van de Fluschool, en haar zoontje Jair van 8 jaar. Ze zijn erg gastvrij, ik voel me hier heel welkom. Ik word goed verzorgd. Ik heb mijn eigen kamer, met een fan en godzijdank een klamboe. Ik weet niet wat het is met de muggen hier maar blijkbaar hebben ze een voorkeur voor mijn rechterbeen, op mijn eerste dag hier werd ik daar al zeven keer gestoken.
Jair zag mijn telefoon en wilde spelletjes spelen. Later liet ik hem mijn Nintendo DS zien, daar heeft hij letterlijk elke vrije seconde mee gespeeld.
Het eten is lekker en bijzonder. Ik heb pompelmoes gegeten een soort gigantische sinaasappel/grapefruit. En gister ook wit witti vis, klaargemaakt door Trees, erg lekker :)

Dit geeft een beetje een idee van hoe mijn dagen er tot nu toe uitzagen. Er is nog veel meer, maar het is echt te veel om op te noemen (nu al!). Op een later moment wil ik wat meer vertellen over de leefgewoontes hier. Dan zal ik bijvoorbeeld iets vertellen over het vogelnestje in de mediatheek (ja, een echt wild vogelnest met jonge vogeltjes er in) en waarom Jair mij Oom Mike noemt.

Succes aan de andere COP mensen!

Groetjes!
Mike